Nasıl da özlemiştim dünya şehirlerinin kraliçesini! Vakko'da çalışırken her sene yılda 4-5 kere gittiğim için acaip sıkıldığım, en son 2007'yi 2008'e bağlayan yılbaşı gecesinde son kez ziyaret edip kendimce jübilesini yaptığım bu güzel şehre kısmetse çok yakında tekrar gidiyorum. İtiraf ediyorum ki gerçekten çok özlemiştim. Paris'in bambaşka bir havası var. Sevdiğim herşeyin en güzeli orada; müzeleri, mimarisi, tarihi, yol üstündeki cafeleri, sanatçıları, kokuları, sesleri ve tabiki müzikleri ile bambaşka bir yer Paris. İnsanın ruhuna, duyularına ve duygularına işleyen bir yer. Belki dönüşte güzel bir Paris yazısı ile size de taşırım bunlardan biraz.
Ha bu arada, yazımı bitirmeden; Paris sendromu diye bir hastalık olduğunu biliyor musunuz? Uzakdoğulular, özellikle de Japonlar, öyle bir Paris saplantısına ve merakına sahipmiş ki, kimi Japonlar, şehri ziyaret ettikten sonra hayal kırıklığı yaşayıp psikolojik yıkıma uğruyorlarmış :) Paris'i görüp hayal kırıklığı yaşayanları anlamam mümkün değil sanırım ama yine de bence suçun önemli bir kısmı Woody Allen'da. Sadece 'Paris'te bir geceyarısı' filmi bile insanı o engin hayallere daldırmak için yeter :)
Donusunuzde guzel bir Paris yazisinizi heyecanla bekliyorum :) iyi eglenceler..
YanıtlaSil