Bir hoş oldum dün. Biraz duygulandım, biraz heyecanlandım. Bazı şeyler az ve özken daha değerli oluyor. Mesela bizim çocukluğumuzun çizgi filmleri. 79 doğumlu birisi olarak anlatıyorum... TV kısıtlıydı biliyorsunuz. Dolayısı ile programlar ve çizgi filmler de. 'Clementine' muhteşem müziği ile erken çocukluk yıllarıma damga vurmuştu, 'Judy ve Uzun Bacaklı Baba' ise geç çocukluk yıllarıma. Ama şimdi itiraf etmek lazım ki Clementine başladığında hafiften koltuk minderlerinin arkasına saklanıyordum. Malmoth o yaşlarda kimi dehşete düşürmüyorduki? Ya Judy! Ah o Judy! Havaya dikili örgülerini ayrı seviyordum, şapkalarını ayrı, paltolarını ayrı. Ne kadar güzel bir animasyondu. Tadı hala zihnimde. Hatırladıkça hoş duygular yayılıyor içime. Uzun lafın kısası, dün akşam bu eski dostlarla ufak da olsa hasret giderdim. Minik bir kağıt çanta yaptım ve o çantayı Clementine ve Judy görselleri ile dekore ettim ama aslına bakarsanız yetmedi. Biraz daha haşır neşir olmak istiyorum onlarla, belki bir defter kapağında, belki bir duvar süsünde veya birkaç tebrik kartında. Ha bir de youtube'da varsa bulup izleyeceğim. O da bu akşamın programı. İnşallah bulurum. Sevgiyle kalın.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder