Bilmiyordum William Wordsworth'u (WW), Alain De Botton kitaplarından önce. Son birkaç aydır biliyorum kendisini ve onu tanımaktan çok memnunum. Romantik dönem İngiliz şairlerinden olan WW doğaya duyduğu aşk ve hayranlığı şiirlerinde sınırsızca dile getirmiş. Döneminde insanların 'çiçeğe böceğe, tepedeki güneşe şiir yazandan şair mi olur' diye eleştirdiği, 'beni zaman içinde çok daha iyi anlayacaklar' diyerek bir gün bile tereddüt etmeden yoluna devam eden ve zaman içinde gerçekten 'anlaşılan' şair. Özellikle günümüz insanına o kadar çok şey anlatıyor ki! Blogosfere ne zaman içimde gerçek bir coşkuyla çiçek böcek fotosu koyacak olsam bu şair geliyor aklıma :) Onu anlıyorum ve tanısa o da beni anlardı diye düşünüyorum. Ben artık iyice emin oluyorum ki bu dünyanın en güzel şeyleri doğanın bize sunduklarıdır. İnsan yapımı şeylerden etkileniyoruz evet çünkü onlar insanın sınırlı gücünün ve sınırlı aklının gelebildiği yeri işaret ediyorlar ama aslında her gün yüce kudretin sonsuz güzelliğinin ve hiç bitmeyen mucizelerinin içinde var oluyoruz.
Şimdi şu dörtlünün tatlılığına bakar mısınız. Bir ısırık almak için yanaşıyorlar yandan yandan :)
Ağacın ve suyun olduğu bir yerde huzur bulamamak mümkün olabilir mi?
Mühendislik harikası mı arıyorsunuz? İşte! :)
Madem öyle, bu yazıya bir WW şiiriyle son vermek lazım:
Yeryüzünün yoktur gösterecek hiçbir şeyi bundan daha güzel:
Duygusuz olmalı ruhu insanın bunu geçip gitmek için
Bir manzara o kadar dokunaklı ki görkeminde:
Bu şehir, bir elbise gibi, şimdi giyinir
Güzelliğini sabahın: çıplak, suskun,
Vapurlar, kuleler, kubbeler, tiyatrolar, ve tapınaklar yatar
Açılmış, tarlaların üstüne ve gökyüzüne;
Hepsi aydınlık ve parıltılı içinde dumansız havanın.
Hiçbir zaman daha güzel bir şekilde ıslatmadı güneş
ilk parlayışında vâdiyi, kayayı, ve tepeyi;
Hiç görmedim, hiç hissetmedim, bir huzur o kadar derin!
Nehir kendi tatlı niyetiyle süzülür:
Aziz Tanrı! Evler bile uyumuş gözükür;
Ve o kudretli kalp tümüyle yatıyor sakin!
Çeviren: Vehbi Taşar
Duygusuz olmalı ruhu insanın bunu geçip gitmek için
Bir manzara o kadar dokunaklı ki görkeminde:
Bu şehir, bir elbise gibi, şimdi giyinir
Güzelliğini sabahın: çıplak, suskun,
Vapurlar, kuleler, kubbeler, tiyatrolar, ve tapınaklar yatar
Açılmış, tarlaların üstüne ve gökyüzüne;
Hepsi aydınlık ve parıltılı içinde dumansız havanın.
Hiçbir zaman daha güzel bir şekilde ıslatmadı güneş
ilk parlayışında vâdiyi, kayayı, ve tepeyi;
Hiç görmedim, hiç hissetmedim, bir huzur o kadar derin!
Nehir kendi tatlı niyetiyle süzülür:
Aziz Tanrı! Evler bile uyumuş gözükür;
Ve o kudretli kalp tümüyle yatıyor sakin!
Çeviren: Vehbi Taşar
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder