Bayılıyorum hatıra niyetine bir kenara koyduğum ufacık şeylerin alakasız bir zamanda karşıma çıkmasına. Aynen bu peçete gibi. Peçete koleksiyonu falan yaptığımdan değil elbette ama zamanın bir anında misafiri olduğum mekanları en iyi onlar hatırlatıyor bana. Mesela bu, 'Bar Tiberio' hatırası. Aylardan en sevdiğim olan Nisan, adalardan Capri. Güneş tepede, rüzgar tenimde, sevgi kalbimde. Ayaklarımda kilometrelerce yürümenin tatlı sızısı, gözlerimde yeşil, canlı, huzur veren bir manzara. Etrafta gezinen güzel, rahat, mutlu insanlar. Bira, kuruyemiş, bir ayağı hafif boşta olduğu için aniden tıkırdayan masa. Her yönden kulağıma çalınan İtalyanca... Daha neler neler... Çok güzel şey yaşamak!
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder